پایه هفتم ، ورود به مرحله ی جدید و متفاوتی است که در برنامه ریزی نیازمند توجهات ویژه ای به این مقطع حساس احساس می شود. تغییر ساختار آموزش و پرورش کشور در سال های اخیر و ورود دانش آموزان از مقطع دبستان به دبیرستان و دوره متوسطه، فضایی را در مدارس کشور ایجاد نموده که داشتن تجربه ی کافی و نگاهی فراگیر ، عبور صحیح از این مرحله را امکان پذیر می سازد. دبیرستان هاتف در برنامه های ویژه کلاس هفتم نکات زیر را مد نظر قرار داده است:

اولین مساله ای که همیشه با شروع دوره دبیرستان با آن مواجه هستیم عقب نشینی تحصیلی در بسیاری از دانش آموزان هست؛ عارضه ای که به واسطه شرایط محیطی به وجود می آید و نه عوامل آموزشی که این موضوع دقیقا برعکس افت تحصیلی هست، ولی چون علائم مشابه دارند، به همین جهت عموما اشتباه تشخیص داده میشه که البته با آموزش خانواده ها در این زمینه و اجرای تکنیک های ویژه ای در مدرسه، این مساله کاملا قابل کنترل خواهد بود.

ریاضی و علوم به تنهایی همه ی دروس اختصاصی دوره دبستان هستند. درس هایی که با شروع سال هفتم با رویکردی عمیق تر ، مفاهیم دروس حساب، هندسه، فیزیک، شیمی، زیست شناسی، زمین شناسی، علوم آزمایشگاهی و ... را پایه ریزی می کند. با این تفاوت که آن چه در دوره اول متوسطه مد نظر بوده است، پرورش دیدگاه شهودی دانش آموزان در این دروس می باشد.
صرف نظر از جزئیات محتوایی، توجه لازم به آثار منفی این تغیرات وسیع است ؛ به خصوص که دانش آموز در مواجهه با این تعداد از نام ها - نه سطح دروس - دچار "آشفتگی تحصیلی" خواهد شد. مقوله ای که تنها و تنها با اجرای برنامه های "زمان بندی لایه ای" که ترکیبی از تکنیک های روانشناسی گروهی و برنامه های آموزشی است، قابل کنترل خواهد بود ؛ و مدارس نیز باید با اجرای دوره های آموزشی «کنترل رفتارهای آموزشی» برای اولیای محترم، هماهنگی های لازم را میان رفتارهای مدرسه و خانواده بوجود آورند

یکی از موضوعات مهمی که دانش آموز در ورود به مقطع دبیرستان به طور جدی با آن مواجه است، بحث عادات مطالعاتی و فعالیت های تحصیلی است. خصوصیات جاری در مقطع دبستان، از دانش آموزان یک ماشین انجام تکلیف می سازد که این امر در مقطع متوسطه بسیار آسیب زا خواهد بود.
یکی از معضلات سیستم آموزشی ما عدم تطبیق حجم و توزیع مباحث آموزشی نسبت به بازه های سنجش آموخته های دانش آموز است. مساله ای که منجر به پرورش روحیه "اهمال کاری تحصیلی" در دانش آموز خواهد شد. به عنوان مثال انباشته کردن همه درس ها برای شب امتحان از طبعات ایجاد همین روحیه در دانش آموز است.
بنا بر این واضح است که با گسترش انبوه مباحث آموزشی در مقطع دبیرستان اثرات نامطلوب این مساله نسبت به مقطع ابتدایی، این بار قابل جبران نخواهد بود.
لذا مشاورین محترم سال هفتم باید با شروع دوره به موازات برنامه های آموزشی خود با اجرای برنامه های"سنجش تطبیقی" به پرورش روحیه برنامه پذیری دردانش آموزان سال اول بپردازند تا با از بین بردن روحیه اهمال کاری تحصیلی مقدمات آموزش برنامه ریزی تحصیلی را فراهم نمایند.

بنابر آموزه های دینی و تربیتی ما، دانش آموز در پایه هفتم در پایان دومین هفت سال زندگی خود قرار دارد و باید ضمن حفظ ویژگی های سنی حال حاضر، زمینه را برای پذیرش مسئولیت های دوره نوجوانی آماده نمود که این مهم با همکاری و هماهنگی هر چه بیش تر محیط مدرسه و خانواده امکان پذیر خواهد بود.